Σαν σήμερα, 17 Φεβρουαρίου του 1600 οδηγήθηκε στην πυρά ίσως ο σημαντικότερος εκ των Μαρτύρων της Επιστήμης , αυτός που είχαν αποκαλέσει χλευαστικά “ιππότη της φιλοσοφίας”, ο GIORDANO BRUNO . Προφητεύοντας το τέλος του είχε γράψει στο Il spaccio della bestiatriofante. :
“Ο άνθρωπος αυτός, πολίτης και υπηρέτης του κόσμου τούτου,
τέκνο του Πατέρα Ηλίου και της Μάνας Γης, πρέπει,
επειδή αγαπά πολύ τον κόσμο, να μισηθεί, να λογοκριθεί,
να προπηλακισθεί και να εξαλειφθεί από αυτόν”
Ο Μπρούνο υποστήριξε πως όποια πίστη χωρίζει τον Θεό από τη Φύση απαρνείται ό,τι είναι φυσικό, επομένως και θείο, κατά συνέπεια δεν μπορεί παρά να είναι μια κατώτερη θρησκεία. Κατά τη άποψή του, «η Φύση είναι ο Θεός εν τοις πράγμασι», η ολοκληρωμένη εικόνα της πλήρους μορφής του Θεού, η μεγάλη, ζωντανή όμοια εικόνα του. Ο ίδιος ο Θεός όμως είναι η απόλυτη αρχή, χωρίς καμία ανθρώπινη ιδιότητα.
Έγραψε επίσης:
«Είναι αδύνατο να βρεθεί μισό έστω επιχείρημα που να εξηγεί γιατί θα πρέπει να υπάρχει όριο στο υλικό σύμπαν και, κατ’ επέκταση, γιατί τα αστέρια που περιέχονται σε αυτό θα πρέπει να είναι πεπερασμένα ως προς τον αριθμό τους».
Και ακόμα:
«Όταν σκεφτούμε βαθύτερα την οντότητα και την υπόσταση εκείνου στον οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να επιστρέψουμε, τότε θα διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει θάνατος. Γιατί τίποτε ουσιαστικά δεν καταστρέφεται, αλλά απλώς καθετί, κινούμενο μέσα σε έναν απέραντο χώρο, αλλάζει όψη».
Τον συνέλαβαν το 1591 στη Βενετία. Μετά από 8 χρόνια απομόνωσης και βασανιστηρίων, καταδικάστηκε ως αιρετικός, αποστάτης, βλάσφημος και άθεος στην «επιεικέστερη και άνευ αιματοχυσίας τιμωρία». Δηλαδή να καεί ζωντανός αφού πρώτα φρόντισαν και του έκοψαν τη γλώσσα για να πάψει να τους σκανδαλίζει με τα επιχειρήματα του.
Και οδηγήθηκε στην πυρά στο Campo dei Fiori της Ρώμης την ίδια στιγμή που στο Βατικανό σε μια αντίστοιχη πυρά καίγονταν όλα τα βιβλία του.
Ο Κύκλος των Φίλων 